Op 10 december ging ik weer eens naar een concert in München, dit keer in de Herkulessaal. Het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks speelde er onder leiding van Herbert Blomstedt het Tweede Pianoconcert van Wilhelm Stenhammar met Martin Sturfält als solist en aansluitend de Derde Symfonie van Ludwig van Beethoven. De zaal was gevuld met de maximaal toegestane hoeveelheid (een derde, een kwart?) gemondkapte gezichten.
Ik hoorde het concert van Stenhammar voor het eerst en moet het zeker nog vaker beluisteren. Het is bekend dat, juist toen Stenhammar zijn eerste symfonie voltooide, hij de tweede van Sibelius hoorde en zijn eigen eerste onmiddellijk terugtrok. Invloeden van Sibelius zijn in het pianoconcert, dat bestaat uit vier in elkaar over gaande delen, zeker te horen en dat leidt tot een taal en misschien ook instrumentatie die ik niet meteen met een concertant werk associeer.