Vanmiddag ging ik naar een concert in de NTR ZaterdagMatinee, gegeven door Het Orkest van de XVIIIe Eeuw en Cappella Amsterdam onder leiding van Daniel Reuss.
Begonnen werd met de symfonie no.40 van W.A. Mozart (waarom werden vrijwel alle herhalingen niet gespeeld, om tijdsredenen wellicht?), gevolgd door het prachtige en ontroerende Nymphes des bois, wat Josquin Desprez componeerde als een “déploration sur la mort d’Ockeghem”.
Maar het ging allemaal om de wereldpremière van May, door Louis Andriessen opgedragen aan Frans Brüggen. Ik hoop dat de uitvoering nog een tijdje op internet toegankelijk blijft, want ik weet het allemaal nog niet en ik moet het minimaal nog een keer beluisteren. Je kunt het stuk in ieder geval geen Gorter-toonzetting noemen, eerder een stuk geïnspireerd door een aantal fragmenten uit een Engelse vertaling van Mei. In de live streaming was er nauwelijks iets van te verstaan en ondertiteling ontbrak. Wellicht dat (mede) daardoor een aantal muzikale dingen – bijvoorbeeld in hoeverre de muziek illustratief was, wat dan de organische samenhang was – me ontging.
Hoe dan ook voor Bas van Putten aanleiding tot een heel mooi artikel in De Groene Amsterdammer en voor Peter van der Lint tot een fraaie recensie in Trouw.
Een beetje radeloos dus.