Op de dag dat het Rijksmuseum werd heropend, zond de AVRO 's avonds een programma over het museum uit. Daarin hoorden we dat een van de kenmerken van de nieuwe stijl is dat de kunstvoorwerpen worden ten toon gesteld tussen bijvoorbeeld gebruiksvoorwerpen uit hun tijd. De AVRO had besloten ook een klein muzikaal intermezzo in het programma in te bouwen en liet een oude pianist en een jonge pianist samen piano vierhandig spelen. Daar is niets mis mee. Maar waarom een Hongaarse Dans van Brahms? Is er geen Nederlandse muziek voor piano vierhandig uit die tijd? Jawel, bijvoorbeeld walsen van Hendrik (G.H.) Witte. Hebben die dan niet voldoende kwaliteit? Jawel, ze zijn prachtig. Zijn die dan soms totaal onbekend? Lijkt me niet, Leo van Doeselaer en Wyneke Jordans hebben ze indertijd opgenomen en ze zijn ook op youtube terug te vinden. Waarom zijn die dan niet gebruikt? Het enige wat ik me kan voorstellen is dat men niet eens op het idee gekomen is.
Vorige week plaatste Leo Samama een bericht op facebook over een debat over cultureel erfgoed. Muziek kwam niet ter sprake, verzuchtte Leo.
Vanmiddag keek ik naar Het Filosofisch Kwintet. Het ging over een Nederlandse identiteit (Frits van Oostrom: De Nederlandse identiteit is minder Nederlands dan de Franse identiteit Frans en de Duitse identiteit Duits is). Het ging dus over onze negentiende eeuw, over het plaatsen van een beeld van Rembrandt op wat nu het Rembrandtplein heet, over het beeld van Vondel in het Vondelpark, over het Rijksmuseum, over schilderkunst, literatuur en architectuur. Maar geen Concertgebouw en muziek.