In juni 2011 ging ik op facebook. Het was de tijd waarin het kabinet Rutte-I, gegijzeld door Geert Wilders en zijn politieke groepering, in woord en daad openlijk voor zijn cultuurhaat uitkwam. De tijd van de mars voor de beschaving en de aanwezigheid in Den Haag van mensen die normaal een delicate strijkstok in hun handen hebben en daar geïntimideerd werden door me-agenten met knuppels. De tijd waarin je dat langs de weg van de sociale media en de interactiviteit op de voet kon volgen.
Inmiddels hebben we het kabinet Rutte-II, dat we voorlopig het kabinet van de dode mussen zullen noemen (ik heb de column van Bas Heijne van gisteren gelezen). En leven we voort in een tijd waarin dynamiek betekent dat we een instantie of institutie opheffen en een nieuwe oprichten om die hetzelfde werk te laten doen. Waarin hervorming een eufemisme is voor afbraak.
Waarin – vaak zijn praktische zaken belangrijker dan ze van enige afstand lijken – ik weer overweg kan met de 'achterkant' van deze site en het weer gemakkelijk is hier een tekst te plaatsen. En waarin ik dus ga proberen de interactiviteit van facebook te combineren met de voortzetting van dit weblog.