Afgelopen weekeinde vierde Splendor dat het tien jaar bestaat. Toen ik zaterdagochtend nog eens naar de jubileumfolder keek, dacht ik opeens: pas tien jaar? Splendor heeft zich zo een eigen plek in Amsterdam verworven dat je, om die gemeenplaats maar eens van stal te halen, je de stad helemaal niet meer kunt voorstellen zonder Splendor.
(verder uitwerken)
Het was de tweede keer in mijn leven dat ik in Carré kwam. De eerste keer was een kleine halve eeuw geleden, schat ik. Ik woonde toen in Utrecht en ging hier naar Cyrano de Bergerac van Edmond Rostand. Waar ik naïef helemaal niet op bedacht was, was dat de voorstelling zo lang zou duren. Rond half twaalf begon ik al een beetje onrustig op mijn horloge te kijken – ik droeg toen nog een horloge, besef ik nu – en uiteindelijk wist ik na middernacht niet hoe snel ik Carré uit moest komen. Ik rende langs de Amstel richting Amstelstation en heb uiteindelijk nog net de laatste trein naar Utrecht gehaald. Nachttreinen waren er in die tijd nog niet.