concert: drie strijkkwartetten door het Dostojevski Kwartet
Afgelopen maandag ging ik in het Amsterdamse Verzetsmuseum naar een lunchconcert van het Dostojevski Kwartet, een jong kwartet dat dit jaar zijn eerste lustrum viert. Het speelde een programma om je vingers bij af te likken.
Begonnen werd meteen maar met de wereldpremière van het (eerste en hopelijk niet laatste) strijkkwartet van Wilma Pistorius. Een dag later besef ik opeens dat ik dit werk onwillekeurig associeer met een beroemde versregel van Charles Baudelaire: “Les sons et les parfums tournent dans l’air du soir”, al ben ik er niet op voorhand van overtuigd dat het in het kwartet van Wilma om een avondlucht gaat, maar etherische parfums en subtiele buitelingetjes zijn er te over.
Daarna volgden het Strijkkwartet van Henriëtte Bosmans en het Tweede Kwartet van Ervin Schulhoff (“Ervin Schulhoff was geen vrouwelijke componist”, zei Emma in haar korte inleiding, maar gelukkig wist hij toch hoe hij een strijkkwartet moest componeren). De kwartetten van Bosmans en Schulhoff zijn nagenoeg tegelijk ontstaan en het leuke was dat je dat er aan af hoorde. Opvallend ook dat ze allebei met een stretto eindigen. Om die reden en wegens de fragrante lichtheid van het kwartet van Wilma zou ik persoonlijk haar kwartet in het midden hebben geprogrammeerd, maar het Dostojevski Kwartet had vast een goede reden om dat niet te doen.